برنامه مهاجرت استانی (PNP) یک روش برای مهاجرت به کانادا به‌عنوان نیروی کار متخصص است. تقریباً هر استان و منطقه‌ای برنامه PNP را جهت معرفی و استقبال از نیروی کار متخصص برای اسکان در حوزه قضایی خود اداره می‌کند.
این برنامه برای کمک به استقرار مهاجران جدید در سراسر کشور، در درجه اول افزایش تعداد بیشتر مهاجران در خارج از سه شهر اصلی کانادا و کمک به رفع نیاز نیروی کار کارفرمایان در هر استان طراحی شده است. یکی دیگر از اهداف این برنامه، حفظ و ادغام تازه‌واردان در استان یا منطقه‌ای است که از آن دعوت‌نامه دارند.
مهاجرانی که متقاضی برنامه مهاجرت استانی هستند و موفق به اخذ دعوت‌نامه شدند باید تمایل‌شان به زندگی در استانی که پذیرفته شده‌اند را نشان دهند تا از اقامت دائم کانادا بهره‌مند شوند. با این حال، متقاضیان پس از مستقر شدن محدودیتی برای خروج از آن استان ندارند.
اخیرا، اداره آمار کانادا مطالعه‌ای را منتشر کرده که به بررسی برنامه مهاجرت استانی پرداخته است. در این گزارش به تعداد تازه‌واردانی که در همان استانی که از طریق آن دعوت‌نامه اخذ کرده‌اند، می‌مانند نیز پرداخته شده است. اداره آمار کانادا، برای بررسی تمایل یک استان یا منطقه به حفظ مهاجران خود از داده‌های پرونده‌های مهاجرتی مهاجران و سوابق مالیاتی، همراه با سه شاخص حفظ مهاجران استفاده کرده است.
نتایج این مطالعه نشان داد که تعداد مهاجرانی که از طریق برنامه مهاجرت استانی به کانادا می‌آیند و در همان استان می‌مانند، بالا است.
به طور کلی، ۸۹ درصد از متقاضیان برنامه مهاجرت استانی که در سال ۲۰۱۹ به کانادا مهاجرت کردند، تا پایان سال در استان مورد نظر خود اقامت داشتند. با این حال، براساس استان یا قلمرو متنوع است، از ۶۹ درصد در جزیره پرنس ادوارد تا ۹۷ درصد در استان انتاریو. این نرخ در بریتیش کلمبیا ۹۵ درصد، در آلبرتا ۹۲ درصد، در مانیتوبا ۸۸ درصد و در ساسکاچوان ۷۸ درصد بوده است.
حدود ۸۰ درصد متقاضیانی که تا پایان سال در همان استان ماندند، تا پنج سال بعد نیز در همان استان زندگی می‌کنند. به‌طور مشابه، تنوع قابل توجهی براساس هر استان وجود داشت که از ۳۹ درصد تا ۹۴ درصد متغیر است.
با این حال، هرچه مهاجران به مدت طولانی‌تری در کانادا بمانند، احتمال این که در همان استانی که ابتدا در آن زندگی می‌کردند، بمانند کم است. نرخ حفظ مهاجران برنامه‌های استانی که در سال ۲۰۱۰ به کانادا آمدند در یک‌سال ۹۵٫۸ درصد، در ۵ سال ۸۸٫۷ درصد و در ۱۰ سال ۸۴٫۴ درصد بوده است. این اعداد هنوز هم درصد بالایی را نشان می‌دهند. به‌طور کلی، اکثر متقاضیان برنامه‌های مهاجرت استانی حتی ۱۰ سال پس از مهاجرت نیز در همان استان می‌مانند.
کدام استان‌ها بیشترین نرخ حفظ مهاجران را داشتند؟
تفاوت شرایط اقتصادی و فرصت‌های هر استان بر میزان حفظ مهاجران تأثیرگذار است. همچنین، ممکن است وسعت یک استان بر میزان حفظ مهاجران تثیر بگذارد، زیرا یک استان با وسعت بیشتر به مهاجران انتخاب‌های بیشتری را برای فرصت‌های اقتصادی در داخل استان فراهم می‌کند. در نتیجه نیاز مهاجران به خارج از استان کاهش می‌یابد. علاوه‌براین، اندازه شهر نیز مهم است؛ زیرا نرخ حفظ مهاجران در شهرهای بزرگ مانند تورنتو و ونکوور بسیار بالاست.
انتاریو، آلبرتا و بریتیش‌کلمبیا بالاترین میزان حفظ مهاجران در برنامه‌های استانی را داشتند، در حالی که کم‌ترین میزان مربوط به نیوفاندلند و لابرادور، جزیره پرنس ادوارد و نیوبرانزویک بود. نرخ بیکاری هر استان، برخی از تفاوت‌ها در نرخ حفظ مهاجران بین استان‌های آتلانتیک و انتاریو، آلبرتا و بریتیش کلمبیا را توضیح می‌دهد.
مهاجران به کدام استان‌ها مهاجرت می‌کنند؟
استان‌ها نه تنها می‌توانند از مهاجران برنامه‌های استانی که در ابتدا در همان استان مستقر شدند و ماندند بلکه از کسانی‌که از سایر نقاط کانادا به آن استان نقل مکان می‌کنند نیز بهره‌مند می‌شوند.
انتاریو، یک گزینه پرطرفدار برای مهاجرت دوم متقاضیان برنامه‌های استانی است.
به‌طور خاص، پس از احتساب متقاضیان برنامه‌های استانی که از یک استان خارج می‌شوند و کسانی که به آن استان می‌آیند، انتاریو تنها استانی بود که سود خالص زیادی از این فرآیند داشت! زیرا، تعداد قابل توجهی از متقاضیان برنامه‌های استانی سایر استان‌ها به انتاریو نقل مکان کرده بودند.
منبع: CIC NEWS
