کانادا محدودیت های موجود در فرآیند اخذ اقامت دائم برای برخی از اتباع خارجی دارای معلولیت را کاهش داده است.
اقدامات موقت صورت گرفته در این باره که در سال ۲۰۱۸ اجرایی شده بود نیز به عنوان یک سیاست دائمی دنبال خواهد شد.
دولت فدرال برنامه خود برای تغییر دائمی قوانین مربوط به عدم پذیرش مهاجران به دلایل پزشکی را در تاریخ ۱۶ مارس (۲۶ اسفند ۹۹) اعلام کرد.
طبق قوانین قدیمی، اداره مهاجرت، پناهندگی و شهروندی کانادا (IRCC) ورود به کانادا برای فردی که مراقبت‌های پزشکی وی بیش از میانگین تعریف شده کانادا در هر سال یعنی حدود ۷,۰۰۰ دلار هزینه دارد، منع شده است.
بسیاری بر این باورند كه این قانون متقاضیان دارای معلولیت را تحقیر می كند و با ارزش های كانادایی مطابقت ندارد. به همین دلیل، اکنون کانادا این آستانه را سه برابر کرده و به حدود ۲۱,۰۰۰ دلار رسانده است.
در حال حاضر، قوانین مهاجرتی کانادا درخواست‌های بیش از حد (excessive demand) را تحت یک یا هر دو شرایط زیر تعریف می کند: شخصی که هزینه مراقبت‌های پزشکی وی بیش از متوسط هزینه سالانه خدمات عمومی است و یا ارائه خدمات درمانی به او با توجه به شرایطش، باعث افزایش زمان انتظار کانادایی ها می‌شود.
قابل ذکر است اگر هزینه های درمان فقط اندکی بیشتر از هزینه های متوسط کانادایی باشد، ممکن است فرد از این قوانین مستثنی شود. در برخی موارد، این محرومیت حتی در مورد دیگر اعضای خانواده که شرایط خاص پزشکی ندارند نیز اعمال می شود.
به عنوان مثال، اگر یک متقاضی اصلی مهاجرت از طریق برنامه‌های کلاس اقتصادی دارای یک همراه باشد که از تحت قوانین پزشکی غیر قابل قبول است، آن متقاضی اصلی نیز پذیرش نمی‌شد.
یکی از نمونه های معروف این امر در پرونده دادگاه عالی سال ۲۰۰۵ رخ داد که مربوط به یک خانواده ثروتمند آفریقای جنوبی بود که می خواستند از طریق یکی از برنامه‌های با محوریت سرمایه گذاری به کانادا مهاجرت کنند.
خانواده هیلویتس دارای پسری به نام گاوین بودند که دارای معلولیت های شدید ذهنی بود. آفیسر مهاجرت تشخیص داد که هزینه خدمات اجتماعی گاوین بیش از حد متوسط است.
بنابراین تصمیم گرفت کل خانواده را غیرقابل قبول اعلام کند. خانواده هیلویتس این تصمیم را به چالش کشیدند. آن‌ها نشان دادند که همیشه هزینه های درمان گاوین در آفریقای جنوبی را خودشان پرداخت کرده اند.
آن‌ها حتی از طریق بودجه شخصی خود یک مدرسه خصوصی برای او و افراد دیگر مانند گاوین در آنجا تاسیس کرده بودند و برنامه هایی را برای پرداخت هزینه خدمات اجتماعی برای گاوین در کانادا نشان دادند. پس از این اقدامات، مجدداً پرونده شان به IRCC بازگردانده و بررسی شد.
در سال ۲۰۱۸، احمد حسین، وزیر مهاجرت وقت کانادا، با اختیارات خود، یک سیاست آزمایشی و ملایم تر را در این حوزه اعمال کرد. او میزان هزینه خدمات بهداشت و درمان عمومی را سه برابر متوسط هزینه های خدمات بهداشتی و اجتماعی برای یک کانادایی تعریف کرد.
علاوه بر این او حذف احتساب هزینه برخی اقدامات دیگر از جمله چندین سرویس اجتماعی در پرونده‌های متقاضیان مهاجرت دارای معلولیت را انجام داد. این هزینه ها، خدمات آموزشی ویژه، کار درمانی، رفتار درمانی، خدمات حمایتی که نیاز به تخصص حرفه‌ای پزشکی ندارند مانند تهیه غذا، استحمام و پانسمان را شامل می‌شد.
این سیاست به دولت این امکان را می داد تا ضمن ارزیابی سریع‌تر نتایج، رویکردی با سختگیری‌های کمتر داشته باشد.
علاوه بر این با اعمال این قوانین و با توجه به اینکه IRCC دیگر نیازی به ارزیابی این عوامل ندارد، در وقت و هزینه نیز صرفه جویی قابل توجهی می كند. چنین ارزیابی‌ها غالباً اقداماتی کاملاً پیچیده و پرهزینه بوده است.
مردم کانادا از تاریخ انتشار خبر، ۳۰ روز فرصت دارند تا نظرات خود را قبل از نهایی شدن این قانون ارسال کنند. افرادی که تمایل دارند می توانند تا تاریخ ۱۵ آوریل (۲۶ فروردین ۱۴۰۰) از طریق ایمیل IRCC.MHBDGO-BDGDGMS.IRCC@cic.gc.ca در مورد تغییرات پیشنهادی نظر دهند.
منبع: CIC NEWS
