تورنتو، مونترال، کلگری و ونکوور مقصد محبوب مهاجران کانادا هستند. با این حال، شهرهای کوچک تا متوسط کانادا شروع به جذب مهاجران بیشتر از خارج از کشور کرده اند.
بر اساس مقاله دانشگاه ریرسون به نویسندگی دیوید کمپبل، در بازه زمانی بین سال های ۲۰۱۳ و ۲۰۱۹، میزان افزایش مهاجران در شهرهای کوچکتر ۴۵ درصد ثبت شده، در حالی که این رقم در چهار شهر بزرگ کانادا تنها ۹ درصد بوده است.
در همان دوره، تعداد مهاجران جدید در بقیه مناطق کلانشهری کانادا (CMA) ۴۰ درصد افزایش یافته است.
منظور از CMA، مراکز اصلی شهری است که چندین منطقه در اطراف شهر مرکزی پر جمعیت را نیز شامل می‌شوند. به عنوان مثال کلانشهر تورنتو از شهر تورنتو، میسیساگا، برامپتون، واگن و پیکرینگ تشکیل شده است.
نرخ مهاجرت که تعداد مهاجران به ازای هر ۱۰ هزار ساکن است در مراکز شهری کوچک تا متوسط هنوز کمتر از شهرهای بزرگ است. چرا که مراکز کوچکتر شهری، جمعیت کمتری نیز دارند.
تورنتو با دارا بودن ۱۶۳ مهاجر در هر ۱۰ هزار ساکن، یکی از بالاترین نرخ های مهاجرت در کانادا را دارد. ونکوور نیز با ۱۲۸ مهاجر در هر ۱۰ هزار ساکن، نرخ بالایی را داراست.
در هر ۱۴ مرکز شهری کوچکتر، نرخ مهاجرت بیش از ۱۰۰ نفر در هر ۱۰ هزار نفر بوده است. رجینا و ساسکاتون در استان ساسکاچوان هر دو به ترتیب ۱۹۳ و ۱۷۸ مهاجر در هر ۱۰ هزار نفر ساکن را داشتند که هر دو رقمی بالاتر از تورنتو را کسب کرده اند.
۱۲ مرکز شهری کوچکتر با نرخ مهاجرت بالا شامل: هالیفاکس، شارلوت تاون، فردریکتون، مونتکتون، سویفت جریان، وینکلر، اشتاینباخ، براندون، تامپسون، بروکس، هایور ریور و وف بوفالو بودند.
این مراکز کوچکتر شهری، جذب مهاجران را پاسخی مستقیم به بحران‌های ناشی از پیر شدن جمعیت و کمبود نیروی کار می دانند.
در بسیاری از این شهرها جمعیت رو به کاهش است. این بدان معناست که مرگ و میر بیش از تولد است. این شهرها برای ادامه رقابت از نظر اقتصادی به مهاجران نیاز دارند، بنابراین جذب مهاجران بیشتری را برای ادامه رشدشان آغاز کرده اند.
با این وجود شیوع ویروس کرونا تاثیر عمده‌ای در کاهش تعداد مهاجرانی که به مراکز کوچک تا متوسط شهری می آیند، داشته است. علت این امر نیز محدودیت های فعلی سفر برای کنترل همه‌گیری ویروس کروناست.
نیروی کار موقت خارجی در طی شیوع ویروس کرونا برای کشور کانادا به شدت حائز اهمیت قرار گرفتند. بسیاری از صنایع صادراتی کانادا به طور منظم نیروی کار بین المللی را به صورت کوتاه مدت استخدام می کنند. نمونه هایی از این صنایع شامل کشاورزی و شیلات است.
کانادا برای پیشبرد بهبود اقتصادی در دوران پسا کرونا، بیش از هر زمان دیگری به مهاجران وابسته است. نیروی کار این کشور بین سال‌های ۲۰۰۹ و ۲۰۱۹، حدود ۱.۹۵ میلیون نفر افزایش یافته است که تقریباً همه از مهاجران بوده اند.
جدول زیر این مسئله را به خوبی نشان می دهد. این جدول نرخ رشد نیروی کار توسط مهاجران و کسانی که در کانادا متولد شده اند را نشان می دهد. همچنین، در استان‌هایی که بیشترین رشد نیروی کار مهاجر را شاهد بودیم، رشد اقتصادی نیز سریع‌تر بوده است.
کاهش نیروی کار تنها چالش پیش روی کانادا نیست. این کشور با تقاضای فزاینده خدمات بهداشتی و همچنین لزوم ارائه طرح‌های پشتیبانی تامین درآمد روبروست.
کمپبل در پایان مقاله یادآوری کرد که نرخ بیکاری بالاتر از حد متوسط و افزایش تعداد موارد ابتلا به کرونا می تواند اعتماد برخی از متقاضیان مهاجرت به کانادا را کاهش دهد. با این حال و در بلند مدت، مهاجرت نقشی اساسی در رشد اقتصادی شهرهای بزرگ و کوچک در سراسر کانادا را خواهد داشت.
منبع: CIC NEWS
